انگار نه انگار نه انگار نه انگار

یک بار نه ده بار نه صد بار که بسیار


بر ما تو وفا کرده ولی خیر ندیدی

از جانب همسایه دیوار به دیوار


ما ایل یهودا و شما یوسف زهرا

با حیله ی اعداء به دل چاه گرفتار


یک عمر چه دیدی؟ چه ندیدی؟ چه کشیدی؟

از این همه بی عرضۀ بی همّتِ بی عار


گِل باد دهانم، چه بگویم که بگویند:

دست از سر این مردم بی حوصله بردار


آیینه شکست است، بگو از چه شده سَلب

از دیدۀ آلودۀ ما فرصت دیدار


«گفتی که بیایید ولی خلق نشستند»

آقا نکشد منّت این قوم طلبکار


یک روز می آیی و صدا می زنی، امّا

ما نیز همه خواب ولی خفته ی بیدار


اصلاً به روی خویش نیاورده و شاید

انگار نه انگار نه انگار نه انگار

بال نشانت نشدم این جمعه

پروانه ی جانت نشدم این جمعه

من آبروی منتظران را بُردم

حتی نگرانت نشدم این جمعه

سید مجتبی شجاع

مهدی جان

اگر حجاب ظهورت

وجود پست من است

دعا نما که بمیرم

چرا نمی آیی آقا؟؟؟

در تلاشم نازنینم ، شاد و خندانت کنم
دردها داری به دل ، با مهر درمانت کنم

تا شود راحت خیالت، رفع گردد مشگلت
گر بخواهی حاضرم ، جان را به قربانت کنم

دست گرمت را فشارم جان فشانم دررهت
گوهر عشق و سعادت را ، به دامانت کنم

عهد کردم تا شود ، اقبال و بختت سربلند
هر چه دارم در کف اخلاص ، احسانت کنم

در غم و شادی شریک و محرم رازت شوم
در دلم منزل کنی، در سینه مهمانت کنم

شاهد خوشبختی ات باشم همیشه هر مکان
با صبوری چاره ای ، بر یاس و حرمانت کنم

با تو بستم عهد الفت، تا نفس دارم به تن
گر نیاز افتد خودم را ، وقف پیمانت کنم