|
درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
شعر
شعر
یک شنبه 28 آبان 1396برچسب:شعر امام رضا ،شعر امام هشتم, شعر شهادت امام رضا ،شعر مذهبی, :: 9:40 :: نويسنده : مهدی
ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺁﻣﺪﻡ ، ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺮﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻏﻤﻢ ، ﺩﺭﺩ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺗﻮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﻦ ﺑﺪﻡ ، ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﺭ ﺯﺩﻡ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻡ ، ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺍﻥ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺭﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﻡ ، ﻣﻦ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﯼ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﯾﺎ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻡ ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻨﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺭﻩ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ، ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻡ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻫﺮ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ، ﺟﺰ ﺩﺭﮔﻪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻨﻢ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ، ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﮑﺮﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ، ﮐﻮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﮐﻮ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺗﻮ؟ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺍﯼ ﺧﻢ ﺳﺒﻮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺁﺑﺮﻭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ ، ﮐﻮ ﻟﻄﻒ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺗﻮ؟ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﯿﻦ ، ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺒﯿﻦ ﺟﺰ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﭘﺮ ﻣﻬﺮﺗﺎﻥ ، ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺩﺍﻧﻢ ﺑﺴﯽ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﭼﻮﻥ ﺧﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮ *** ﺣﺎﺝ ﻋﻠﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ
یک شنبه 28 آبان 1396برچسب:مذهبی شعر،شعر مذهبی،شعر امام رضا, ،شعر امام هشتم, :: 9:38 :: نويسنده : مهدی
ﻣﮕﻮ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺧﺮﺩﻡ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽ ﺧﺮﺩﻡ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺻﻔﺮﻡ ﻭ ﮔﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻓﺰﻭﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﺪﺩﻡ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﺩﺭﺕ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻧﺰﻧﻢ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺷﺪﻡ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﺎﺯ ﻓﺰﻭﻧﯽ ﮐﺮﻣﺖ ﺳﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻡ ﮐﺸﺪﻡ ﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﮐﺮﻣﺖ ﺍﯼ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﯿﺖ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻫﻤﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐُﺸﺪﻡ ﺯﻫﯽ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻭ ﻟﻄﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺗﻢ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺠﺎﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﮕﺎﻥ ﺩﺭﺕ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﮔﺮﮒ ﮔﻨﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﻬﺎﯼ ﯾﮏ ﺛﻤﻦ ﺑﺨﺲ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻟﯿﮏﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺋﻮﻑ ﻣﯽ ﺧﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮔﻠﺒﻦ ﻋﺸﻘﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩ ﺭﺿﺎﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺸﺖ ﺧﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺒﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﺎﻡ ( ﻣﯿﺜﻢ ) ﺭﺍﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﻗﺒﻮﻟﻢ ﮐﻨﺪ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﻡ *** ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺣﺎﺝ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ *** یک شنبه 28 آبان 1396برچسب:شعر امام رضا ، شهادت امام رضا ،امام هشتم, :: 9:29 :: نويسنده : مهدی
ﺳﻨﮓ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﻟﻌﻞ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺧﺎﺭ ، ﺑﺎ ﻓﯿﺾ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺳﺮﻭ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮔﺮ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮐﻮﯾﺖ ﻭﺯﺩ ﺳﻮﯼ ﺟﺤﯿﻢ ﺩﻭﺩ ﺁﻥ ﻋﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﺍﺭﺵ ﺑﺮﮒ ﺭﯾﺤﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺯﺧﻢ ﺑﯽ ﺩﺍﺭﻭﯼ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻝ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻏﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﺑﺮﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻡ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺍﺣﯿﺎﮔﺮ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺟﺴﻤﺶ ﺩﻓﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮔﻮ ﺍﺟﻞ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﮔﯿﺮﺩ ﺯ ﮐﺎﻓﺮ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﭼﻮﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﻣﺮﮒ ، ﺁﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻔﺎﻡ ﺭﺍﻓﺘﺖ ﺍﯾﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﯾﯽ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﻄﻔﺖ ﺿﺎﻣﻦ ﺁﻫﻮ ﺷﻮﺩ ﮔﺮ ﮔﺬﺍﺭ ﮔﺮﮒ ﺍﻓﺘﺪ ﮔﺮﮒ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮔﺮﺩﺵ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻤﺎﯼ ﺁﻥ ﻧﻘﺶ ﺷﯿﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺎﮔﻪ ﺷﯿﺮ ﻏﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻧﺎﺯ ﺑﺮ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺁﺭﺩ ﻓﺨﺮ ﺑﺮ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺍﻭﻓﺘﺪ ﺑﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﺯﺭﯾﻦ ﺗﻮ ﮔﺎﻩ ، ﻣﺠﻨﻮﻥ ﮔﺎﻩ ، ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮔﺎﻩ ، ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﻧﺎﺭ ، ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﻠﺘﺠﯽ ﻭﺍﺩﯼ ﺩﻭﺯﺥ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺎﻍ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺭﻭﯼ ﺣﻮﺭ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺿﺮﯾﺤﺖ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﺹ ﮔﻮﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻤﺖ ﯾﮏ ﺳﻼﻡ ﺍﺟﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺧﺘﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻮﺭ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﺩ ﺩﺭ ﺩﻫﻦ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺯ ﺧﺮﻣﻦ ﺯﻟﻒ ﺳﻠﯿﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﺻﺤﻦ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺭﺷﮏ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﮕﯽ ﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺸﻮﯾﺪ ﻣﺎﻩ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﻮﺭ ﻣﻮﺷﺎﯾﯽ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﺭ ﺗﻮ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻟﺐ ﮔﺸﻮﺩ ﻫﻤﮑﻼﻡ ﺫﺍﺕ ﺣﻖ ، ﭼﻮﻥ ﭘﻮﺭ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺳﺎﺋﻞ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺧﺎﮎ ، ﻣﺸﮏ ﻭ ﺳﻨﮓ ، ﻟﻌﻞ ﻭ ﺭﯾﮓ ، ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺳﻘﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺧﻀﺮ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﺎﺯ ﻋﻄﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺧﺎﮎ ﺍﮔﺮ ﺷﺪ ﺧﺎﮎ ﮐﻮﯾﺖ ﻣﺮﻫﻢ ﺯﺧﻢ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﺁﺏ ﺍﮔﺮ ﺷﺪ ﺁﺏ ﺟﻮﯾﺖ ﺁﺏ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺯﻭﺍﺭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻃﻮﺱ ﺍﯼ ﺭﻭﯼ ﺧﺪﺍ ﺯﺍﺋﺮ ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍﯼ ﺣﯽ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺍﻟﺸﻔﺎﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺩﻭﺍ ﻭ ﻧﺴﺨﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺳﺮﺍﯾﺖ ﻟﻘﻤﻪ ﺍﯼ ﮔﯿﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻬﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﮐﻢ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻗﺮﺻﻪ ﻧﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﺍﻧﮑﻪ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭﺕ ﺷﺒﯽ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﺰﻣﺶ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﻊ ﻓﺮﻭﺯﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺻﺤﻦ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﻃﻮﺑﯽ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺻﺒﺢ ﻋﯿﺪ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺍﮔﺮ ﺁﯾﺪ ﻣﺮﺍ ﺻﺒﺢ ﻋﯿﺪ ﻭﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺷﺎﻡ ﻏﺮﯾﺒﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺷﺎﻡ ﻋﺰﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﻋﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﻒ ﻣﺤﺸﺮ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﻧﺒﯿﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﻏﻤﺖ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺯﯾﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﺮﺩ ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﺷﺘﯽ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﺗﻮ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﮏ ( ﻣﯿﺜﻢ ) ﺑﺤﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ *** ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺣﺎﺝ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ *** پنج شنبه 25 آبان 1396برچسب:کرمانشاه ،زلزله کرمانشاه،زلزله سردل ذهاب ،زلزله قصر شیرین, :: 11:18 :: نويسنده : مهدی
از طرف وبلاگ شهر شعر از بین رفتن جمعی از همزبونای عزیز کردم در حادثه زلزله کرمانشاه رو به همه کرد زبانان و همه مردم ایران تسلیت میگم برای بازماندگان تقاضای صبر و برای از بین ما رفتگان آرزوی رحمت و آمرزش از خدای بزرگ و ممنان خواستارم. پنج شنبه 25 آبان 1396برچسب:شعر شهادت امام حسن مجتبی،شهر بیست و هشتم صفر ،شعر رحلت پیامبر, :: 11:14 :: نويسنده : مهدی
ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ
***
ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺯﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﺟﺎﯼ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ
ﻃﺸﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ
ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁﻣﺪﻧﯿﺴﺖ
ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺍﺭﺩ
ﺟﮕﺮﺵ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻏﻢ ﻭ ﯾﮏ ﻏﺮﺑﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺍﻍ ﺍﺭﺛﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﺍﺭﺩ
ﺯﻫﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺲ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﻝ ﺍﻭ ﮔﺸﺖ ﺍﮔﺮ
ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺩﺭﺩ
ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺶ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺮﻭﯼ ﻣﻨﺒﺮ .…
.… ﺭﻭﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺐّ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ؟
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﺮﺵ ﺩﺭ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﭼﺎﺩﺭﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﯾﺎﺱ ﻣﻌﻄﺮ ﺩﺍﺭﺩ
ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﯾﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻨﮓ
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻻﻟﻪ ﭘﺮﭘﺮ ﺩﺍﺭﺩ
ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ ... ﺗﻮ ﺩﮔﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﮑﻦ
ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﻣﯿﺮﻭﺩ ﻭ ﺳﺎﯾﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺩﺍﺭﺩ
ﺁﻩ ... ﻻﯾﻮﻡ ﮐﯿﻮﻡ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﮐﯿﺴﺖ
ﺟﺴﻢ ﺻﺪﭼﺎﮎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ
پنج شنبه 25 آبان 1396برچسب:شعر رحلت پیامبر،28 صفر ،شهادت امام حسن مجتبی, :: 11:3 :: نويسنده : مهدی
ﺷﻌﺮ ﺭﺣﻠﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﻋﻈﻢ ( ﺹ )
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻤﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﻭ ﺻﺒﺎ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﺁﻗﺎ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺍﻟﺘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺩ
ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﻑ ﮔﻨﺒﺪ ﺧﻀﺮﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺍﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﻗﺒﻞ ﺧﻠﻘﺘﻢ
ﺷﺼﺖ ﻭﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﻗﻮﻡ ﻭ ﺧﻮﯾﺶ ﺁﻝ ﻋﺒﺎ ﺩﺭ ﻗﯿﺎﻣﺘﯿﻢ
ﺁﻗﺎ ﻋﺒﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺧﯿﻞ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﻫﺮﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻧﺴﺐ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ
ﺍﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺣﺎﻻ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ
ﻓﺼﻞ ﺧﺰﺍﻥ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ، ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻓﺖ
ﺩﺳﺘﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺯ ﮐﻒ ﺯﻟﻒ ﯾﺎﺭ ﺭﻓﺖ
ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺯﻫﺮﺍ ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻮ
ﺑﺎ ﺑﻮﯼ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺯ ﮐﻔﻢ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺭﻓﺖ
ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﻦ ﻃﻌﻨﻪ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ
ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﻭ ﺭﺣﻢ ﻭ ﻣﺮﻭﺕ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ
ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﻤﯿﺰﻧﺪ
ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺳﻨﺪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺭﻓﺖ
ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﮐﺄﻥّ ﺣﺴﯿﻨﻢ ﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺖ
ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭ ﺭﻓﺖ
ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺯﺩﯼ ﻭ ﺣﺴﯿﻨﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ
ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻟﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﺩﯼ ﯾﮏ ﻧﯿﺰﻩ ﺯﺍﺭ ﺭﻓﺖ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﻬﻠﻮﯾﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺗﯿﺮ ﻣﯿﮑﺸﺪ
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ، ﮐﻤﺮﻡ ﺗﯿﺮ ﻣﯿﮑﺸﺪ
پنج شنبه 18 آبان 1396برچسب:اربعین' شعر اربعین' شعر امام حسین''شعر حضرت زینب 'اشعار اربعین, :: 5:20 :: نويسنده : مهدی
ﺍﺭﺑﻌﻴﻦ ﻳﺎ ﺯﻳﻨﺐ ﻛﺒﺮﻱ ( ﺱ ) ﯾﮏ ﺍﺭﺑﻌﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺗﻮ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺳﺒﮏ ﻧﺸﺪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺯﻟﻔﯽ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﻬﺎﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻓﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﮔﺬﺭ ﻗﺎﺭﯼ ﺷﺪﯼ ﻣﻔﺴّﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺩﯾﺪﯼ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮﯼ ﺩﻟﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﯾﺪﯼ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺳﺮﺕ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﻮﺍﺭ ﻧﺎﻗﻪ ﯼ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﭼﺸﻢ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺟﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺷﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﻫﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺳﻨﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻢ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺑﺪﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻫﻢ ﭘﯿﮑﺮ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﯼ ﺑﯽ ﮐﻔﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﯼ ﺑﻮﺭﯾﺎ ﻧﺸﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﺧﻠﻌﺖ ﺷﺪﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ؟ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﺳﻂ ﺧﯿﻤﻪ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻏﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺭﻧﮕﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻣﺮﺩﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﯾﻞ ﺍﻡ ﺍﻟﺒﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﯼ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺮﻡ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﺗﺮﮎ ﺗﺮﮎِ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻡ ﺑﺎﻟﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺮﻡ ﭘﺮ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺒﻮﺗﺮﻡ ﻣﻦ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ﺣﺎﻻ ﺳﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻭ ﺧﺎﮐﯽ ﻭ ﺍﯼ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺍﻭﻝ ﺳﺨﻦ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﺍﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭﺁﻭﺭﻡ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺷﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺠﺮﻡ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮﻣﺰﺍﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻮﺏ ﺯﺩ ﻟﺐ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺳﻮﺃﻝ ﺑﺮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﺨﺖ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺭﻓﻮ ﮐﻨﻢ ﺳﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﭘﯿﺶ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﯿﺮﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﺳﺮ ، ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻫﺴﺖ ﻭﻟﯽ ﺳﺮﺷﮑﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﯾﺪ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ( ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﻟﻄﯿﻔﯿﺎﻥ پنج شنبه 18 آبان 1396برچسب:اربعین' شعر اربعین' شعر امام حسین''شعر حضرت زینب, :: 5:17 :: نويسنده : مهدی
ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺯﻳﻨﺐ ( ﺱ ) ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺻﻼً ﺍُﻣﯿﺪِ ﺁﻣﺪﻥِ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﺯﯾﻨﺒﻢ ﻧﻪ ﺯﯾﻨﺐ ﻭﻗﺖ ﻭِﺩﺍﻋﻤﺎﻥ ﺯﯾﻨﺐ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﺯﯾﻨﺒﻢ ﻧﻪ ﺯﯾﻨﺐ ﺗﺎ ﻋﺼﺮ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﻣﻮﯼ ﺳﭙﯿﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻗَﺪِ ﮐﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻮﻓﻪ ، ﺷﺎﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﯾﮏ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﺍﻣﯿﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻣﺤﻤﻞ ﻣﺎ ، ﺷﺄﻧﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻏﯿﺮ ِ ﺳﺮﺕ ﺑﻪ ﺭﻭﯼِ ﺳﺮﻡ ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﺎﻣﺖ ﮐﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺩﺍﺭﺍﯼِ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﻟﮑﻨﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﻧﭙﺮﺱ ﺍﺯ ﺩﻟﯿﻞ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﺩﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﺍﺣﺪﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﺮﺩﯼ ﺍﺻﻐﺮ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﯽ ﺭﻗﯿﻪ ﻱِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﺷﮏِ ﭼﺸﻢ ﻏﺴﻞ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻨﻢ ﺣﺴﯿﻦ ﻭﻗﺘﺶ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺗﻨﻢ ﺣﺴﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﺴﺖ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ؟ ﺩﺳﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺯﻧﻢ ﺣﺴﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺳﺎﻟﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﺪﻓﻨﻢ ﺣﺴﯿﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﻓﺪﺍﯼ ﺳﺮﺕ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﻌﺠﺮ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺎﻩ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﺳﭙﺮ ، ﻃﺒﯿﺐ ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺯﻫﺮﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﯽ ﻣﻌﺠﺰﻩ ، ﺑﺪﻭﻥ ﻋﺼﺎ ، ﺑﺎ ﻗَﺪِ ﺧَﻤَﻢ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﯿﺎﻥِ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﭼﺸﻢ ﯾﺰﯾﺪ ﮐﻮﺭ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﻦ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺣﯿﺪﺭ ﮐﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻋَﻠَﻢ ِ ﺳﺎﻗﯽ ِ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺳﺎﻗﯽ ﺍﺕ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﭙﺮﺱ ، ﻣﮕﻮ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﺁﻥ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻱ ﻣﻦ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﯾﺎﺩﺕ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺮ ﭘﯿﮑﺮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻮﺏ ﻭ ﻋﺼﺎ ﻭ ﻧﯿﺰﻩ ﻓﺮﻭ ﺩﺭ ﭘَﺮَﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖِ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ِ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ِ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺩﺳﺖِ ﭘُﺮ ﺍﺯ ﻗﺘﻠﻪ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺳُﻢ ِ ﺍﺳﺐ ﻟﮕﺪ ﭘﯿﮑﺮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﺎﻡ ﻭ ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﯾﮏ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻓﺮﺍﺯ ﻧﯿﺰﻩ ﻭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻣﺮﻗﺪﺕ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﻃﺸﺖ ، ﻧﺰﻭﻝِ ﺳﺮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺑﺎﻟﻔﻀﻞ ﻧﺸﻨﻮﺩ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﮐﻨﯿﺰ ﺑﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺷﺪ ﻭ ( ﺷﺎﻋﺮﺵ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺳﻢ پنج شنبه 18 آبان 1396برچسب:اربعین' شعر اربعین' شعر امام حسین''شعر حضرت زینب, :: 5:13 :: نويسنده : مهدی
ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﯽ ﺳﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺟﺎﯼ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﻡ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺟﺎ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺁﻣﺪﻡ ﺑﺮ ﻧﮕﻪ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺁﺏ ﺷﺪ ﺷﻤﻊ ﻭﺟﻮﺩﻡ ، ﺗﻮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﻣُﺮﺩﻡ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺗﺎ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺁﺏ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻮﯼ ﻧﺮﻓﺖ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﺤﻀﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺩﺷﺖ ﺍﺯ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﯼ ﺁﺏ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺁﻭﺭ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺟﺎﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺯ ﺑﯽ ﺩﺧﺘﺮﯾﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻋﻮﺽ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﯾﮏ ﭼﻬﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﯽ ﺗﻦ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﯿﺪﻡ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﯽ ﺳﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ پنج شنبه 18 آبان 1396برچسب:اربعین' شعر اربعین' شعر امام حسین''شعر حضرت زینب, :: 5:11 :: نويسنده : مهدی
ﺁﻣﺪﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ... ﻟﺸﮕﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﻗﺎﺳﻢ ﻭ ﻋﻮﻥ ﻭ ﺯﻫﯿﺮ ﻭ ﺟﻌﻔﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻡ ﯾﺎﺩﺕ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ؟ ﺷﺪ ﺭﮐﺎﺑﻢ ﺳﺎﻗﯽ ﺁﺏ ﺁﻭﺭﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭘﻬﻦ ﺷﺪ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺩﻟﺮﺑﺎﯼ ﺍﮐﺒﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺣﺎﻝ ، ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭ ﻗﺒﻞ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻧﺘﺪﺍﺭﯼ ﺍﻡ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻓﺪﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺕ ... ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺭﺑﺎﺏ ﺍﯼ ﻋﺮﻭﺱ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﺻﻐﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺟﺴﻤﺖ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺳﺘﺒﺎﻑ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺩﺍﻉ ﺁﺧﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﻣﺜﻞ ﺟﺪﻡ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﻭﺍﯼ ﻣﻦ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﯼ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺕ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺮﺍﺝ ﮐﺮﺩ ﮔﻮﺷﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎﻡ ... ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﺕ ... ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ
فرا رسیدن اربعین سید و سالار شهیدان تسلیت باد پنج شنبه 18 آبان 1396برچسب:اربعین' شعر اربعین' شعر امام حسین', :: 5:7 :: نويسنده : مهدی
ﻏﺮﻳﺒﻲ ، ﺑﻲﮐﺴﻲ ، ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯ ﺣﺎﻟﻢ ﭼﻮﺏ ﻣﺤﻤﻞ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﻡ ﻓﻘﻂ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻱ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻝ ﭼﻪ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﺩﻝ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﻻﺭ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﻤﻌﻨﺪ ﻭ ﺯﻳﻨﺐ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﮏ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺭﺩ ﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻋﺰﺍﭘﻮﺵ ﺭﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻻﻻﻳﻲ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻴﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﯾﻮﺳﻒ ﺭﺣﯿﻤﯽ یک شنبه 7 آبان 1396برچسب:وحشی بافقی،شعر عاشقانه، شعر غمگین ،شعر پر سود و گداز, :: 6:4 :: نويسنده : مهدی
ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﺭﻩ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻏﺒﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﮐﻮﻱ ﻏﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭﻱ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻏﻤﻨﺎﮎ ﺑﻴﺎ ﻭ ﺯ ﻳﺎﺭﻳﻢ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻏﺒﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻓﮑﻦ ﺩﺭ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﻱ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺁﻥ ﻣﻪ ﮔﺬﺍﺭﻱ ﻭ ﮔﺮﺩﺍﻧﻲ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻏﺒﺎﺭﻱ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﺑﻨﻪ ﺍﺯ ﻋﺠﺰ ﺭﻭ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﻮﻳﺶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻇﻬﺎﺭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﻋﻤﺎﺭﻱ ﺑﮕﻮ ﻣﺤﻨﺖ ﮐﺶ ﺑﻲ ﺧﺎﻥ ﻭﻣﺎﻧﻲ ﺍﺳﻴﺮﻱ ، ﺧﺴﺘﻪ ﺟﺎﻧﻲ ، ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻲ ﺯ ﺑﺰﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻲ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﺑﻲ ﮐﺴﻲ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻪ ﻋﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻏﻢ ﺟﺎﻥ ﮔﺪﺍﺯﻱ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﻲ ﻧﻮﺍﻳﻲ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺳﭙﺎﻩ ﺟﺎﻥ ﮔﺪﺍﺯﺍﻥ ﺗﺮﻧﻢ ﺳﺎﺯ ﺑﺰﻡ ﻧﻮﺣﻪ ﺳﺎﺯﺍﻥ ﺩﻋﺎ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺳﺮﺷﮑﻲ ﻣﻲ ﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﺮﺽ ﺧﺎﮎ ﺑﻮﺳﺎﻥ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻧﻬﺎﻝ ﮔﻠﺸﻦ ﺟﺎﻥ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﮔﻞ ﺑﺎﻍ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻭ ﺯ ﻗﺪﺵ ﺳﺮﻭ ﺩﺍﻳﻢ ﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﮔﻞ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻳﺶ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻟﺒﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺒﺴﻢ ﻏﻨﭽﻪ ﺗﺎ ﺩﻳﺪ ﺯ ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺶ ﺳﺒﺰﻩ ﺗﺮ ﺳﺮﻧﻬﺎﺩﻩ ﺯ ﺧﻄﺶ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯ ﺩﻭﺭﻱ ﻃﺮﻓﻪ ﺍﺣﻮﺍﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﻴﺎ ﮐﺰ ﻫﺠﺮ ﺑﺪ ﺣﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺭﺍ ﮐﺴﻲ ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻏﻢ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﻻﻫﻲ ﮐﺲ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻱ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺩﻡ ﻧﻤﻲ ﺩﻳﺪﻳﻢ ، ﭼﻮﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﮐﻨﻮﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﻝ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻨﺞ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎ ﺯ ﺩﻭﺭﻱ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﻏﻢ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﺭﻭﺩ ﻋﻤﺮﻱ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭﺕ ﻧﺒﻴﻨﻢ ﻣﻨﻢ ﺍﺯﺩﺭﺩ ﺩﻭﺭﻱ ﺩﺭ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺯ ﺑﺨﺖ ﺗﻴﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻬﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺳﺪ ﻣﺤﻨﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﺑﻲ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﻫﺠﺮ ﺷﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﭼﻪ ﺑﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﻱ ﺍﻭ ﺳﻴﻪ ﺑﺎﺩ ﺯﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﺩﺭ ﻧﻴﻞ ﻏﻢ ﺭﺧﺖ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﺲ ﭼﻮ ﻣﺎ ﻳﺎ ﺭﺏ ﺳﻴﻪ ﺑﺨﺖ ﭼﻮ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﮐﺲ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺳﻴﻪ ﺑﺨﺘﻲ ﭼﻮ ﻣﺎ ﮐﺲ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺖ ﻫﺠﺮﺍﻧﺶ ﺑﺪﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻧﻤﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﺩﻡ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺩ ﻧﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﺯ ﺑﻨﺪ ﻏﻢ ﺗﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﺯﻡ ﺁﺯﺍﺩ ﺧﻂ ﺁﺯﺍﺩﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﭘﻲ ﺩﻓﻊ ﺟﻨﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﻤﺎﻳﻞ ﺳﺎﺯﻱ ﺁﻥ ﺧﻂ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺯﻣﺎ ﻳﺎﺩﺕ ﻧﻴﺎﻳﺪ ، ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺩﺍﺭ ﺍﻻﻫﻲ ﺭﺧﺶ ﻋﻴﺸﺖ ﺯﻳﺮ ﺯﻳﻦ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﻴﻘﺖ ﺷﺎﺩﻱ ﻭ ﺑﺨﺖ ﻗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﮐﻪ ﺭﺧﺶ ﻋﻴﺶ ﺭﺍﻧﻲ ﮐﻨﺪ ﻋﻴﺶ ﻭ ﻧﺸﺎﻃﺖ ﻫﻤﻌﻨﺎﻧﻲ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻫﻴﭻ ﻏﻢ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﺭﺍﻫﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺁﻳﻲ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﭘﻴﺸﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﺑﺎﺩ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﻳﻦ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺳﺪ ﻋﻴﺶ ﻭﻋﺸﺮﺕ ﻭﻃﻦ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻭﺻﺎﻟﺖ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺯ ﺧﺎﮎ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﺕ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭﻳﺖ ﺟﺎﻥ ﺻﺮﻑ ﺳﺎﺯﻳﻢ
|
|||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: