لحظه ها را دریاب !


دلم این را می گفت


و به گوشم می خواند


بهتر آن است به فردا نرسد


این شبانگاه که یارم اینجاست




این شب ماه که به جای حسرت


بغلش را تن من پر کرده


و به جای همه ی بالشها


نقش او را خودش ایفا کرده !




شبی از جنس طراوت که در آن


بر دل خسته و غمدیده ی من


نفسش حکم مسیحا دارد




شب که نه روز تر از روز من است


بخت پیروز که گویند همین روز من است




کاش می شد که زمان ایست کند


در شب شاد و تماشایی من


و زمین در ضربان دل من ضرب شود


در شب کامل و رویایی من

دلم می خواست همچون کبوتری بودم و بر قلب کوچکت آشيانه می کردم و هميشه مهمان تو بودم. دلم می خواست تا رگی از بدنت بودم تا اين زمانه نتواند ما را از هم جدا کند. من غم را در سکوت و سکوت را در شب و شب را در بستر و بستر را برای فکر کردن به تو دوست دارم. من تو را به خاطر عشقت و عشق پاکت را به خاطر دلم و دلم را برای عشق به تو دوست دارم.

نام تو بر زبان من آمد؛ زبانه شد


سيل گدازه هاي خروشان روانه شد






گفتم به خا ک، نام تو را؛ جنگلي سرود


گفتم به شمع ، نام تو را؛ عاشقانه شد






گفتم به باد، نام تو را گرد باد گشت


گفتم به رود، نام تو را؛ بي کرانه شد





گفتم به راه، نام تو را؛ رفت و رفت و رفت ...


گفتم به لحظه ها، نام تو را .. ؛ جاودانه شد





اين حرفها – همهمه اي در غبار بود-

باران نرم نام تو؛ آمد ترانه شد