ﭼﻪ ﻏﻢ ﺯ ﺑﺎﺩ ﺳﺤﺮ ﺷﻤﻊ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻥ ‌ ﺑﻪ ‌ﺳﺮ ﺷﺪﻩ
ﺭﺍ
ﺭﻭﺍﻥ ﭼﻮ ﺁﺏ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻏﻢ ‌ﺯﺩﻩﺍﻡ
ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻏﻢ ﺳﺤﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﺧﯿﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﮋﻩ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﺭﻭﺩ ﺯ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺮﻭﻥ
ﺯ ﺩﻝ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﻢ ﺗﯿﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﻣﮕﯿﺮ ﭘﺮﺩﻟﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺳﻼﺡ
ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺗﯿﻎ ﻣﺒﺮ ﺳﯿﻨﻪ ‌ ﯼ ﺳﭙﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﻣﺒﯿﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ ‌ ﯼ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻪ ﺯﻭﺩ ﺑﺮﭼﯿﻨﻨﺪ
ﺑﺴﺎﻁ ﺳﺒﺰﻩ ﯼ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﺭﻫﮕﺬﺭ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺮﮒ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺸﺎﻧﺪ
ﺯ ﺳﻨﮓ ﺑﯿﻢ ﻣﺪﻩ ﻧﺨﻞ ﺑﯽ ‌ ﺛﻤﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﻣﮕﺮ ﺭﺳﺪ ﺧﺒﺮ ﻭﺻﻞ ﻭﺭﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﺎﻡ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﺩﻣﯿﺪ ﺻﺒﺢ ﺑﻨﺎﮔﻮﺵ ﯾﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻢ ﺯﻟﻒ
ﺑﺒﯿﻦ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﯼ ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﺟﻠﻮﻩ ‌ ﮔﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﻓﻠﮏ ﭼﻮ ﮔﻮﺵ ﮔﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﮕﺮ ﺷﮑﻨﻢ ﺁﻩ ﺑﯽ ‌ ﺍﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﺯﻣﺎﻧﻪ ‌ﺍﯼ ‌ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻋﯿﺐ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ
ﻧﻬﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﻧﻪ ﮔﻮﺵ ﺣﻖ ‌ ﺷﻨﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺣﻖ ‌ ﺑﯿﻨﯽ
ﺧﺪﺍ ﺳﺰﺍ ﺩﻫﺪ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﮐﻮﺭ ﻭ ﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ

ﺻﺪﺍﯼ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻓﺮﻭﺩ ﯾﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ
ﺁﻏﺎﺯ ﯾﮏ ﻣﻌﺮﺍﺝ
ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺗﻮﻟﺪﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ