|
درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
شعر
شعر
چهار شنبه 29 آذر 1396برچسب:شعر آذرماه ،شعر پاییز, :: 7:19 :: نويسنده : مهدی
آذر یادش رفته که پاییز است ! نمیبارد .. فقط یخ میزند ! به گمانم کسی به طرز فجیعی تنهایش گذاشته وگرنه اینگونه ماتش نمیبرد ﺑﻐﻀﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺎﺏ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ ﯾﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪﻡ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺍﻧﺎﺭ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺭﺩﺍ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻓﺮﺍﻕ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﻭﺍ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﺩﺭﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻗﻄﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺩﺭﯾﺎ ٬ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﺗﻮ ﻣﯽ ﭼﮑﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻗﻄﺮﻩ ﺷﻮ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺍﻏﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻧﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺯ ﺳﺮﻡ ﻭﺍ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺸﺐ ﻧﻤﯿﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ ﺷﺐ ﻧﯿﺰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﯾﻠﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ..
چهار شنبه 22 آذر 1396برچسب:, :: 7:52 :: نويسنده : مهدی
ﺷﻪﺵ ﺩﻩﺭ ﻓﻪﺩﺍێ ﺳﻪﺭﺩ ﺋﻪﮔﻪﺭ ﻡ ﻟﻪێﻮﺍ ﻛﻪﻻﻭﻩ ﮔﻪﺭﺩﻡ ﺗﻪﻧﻴﺎ ﻛﻪﻻﻭﻩ ﺯﺍﻧێ ﻫﺎڵ ﻭ ﻫﻪﻭﺍڵ ﺩﻩﺭﺩﻡ ﻫﻪﺭ ﺷﻪﻭ ﻟﻪ ﻧﺎﻭ ﻛﻪﻻﻭﻩﻳﻞ ﺗێﺪﻥ ﺩﻩﻧﮓ ﻧﻪﺯﺍﺭێﮓ ﻡ ﻛﻮﻭﻝ ﺑﻪﺭ ﭘﻪﺷێﻮﯼ ﻫﻪﺭﭼێ ﻫﻪﻧﺎﺱ ﺳﻪﺭﺩﻡ ﺑﻪﻭﺭﻩﻭ ﺧﻪێﺎڵ ﭼﻴﻴﻨﺪ ﺷﻪﺵ ﺩﻩﺭ ﻟﻪﻟﻴﻢ ﺑﻪﺳﺎﻳﻪ ﺗﺎ ﺗﺎﺱ ﺗڕ ﺋﻪڕﺍﻡ ﺑﺎﻯ ﺗﺎﺅﺳﻪ ﺗﻪﺧﺘﻪ ﻧﻪﺭﺩﻡ ﺧﻮﻟێﮓ ﺧﻮﻩﺩ ﺧﻴﺴﻴﺪﻥ ﻗﻪﻣﭽﺎﻥ ﺋﻴﻤﻪ ﺷێﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﺭﻭﻭﮊێﮓ ﺕ ﺑﺎﻳﺪﻥ ﻟﻪﻭ ﺷﻮﻭﻥ ﺧﻮﻭڵﻪ ﮔﻪﺭﺩﻡ ﻛﻪﻻﻭﻩ ﺷﻮﻭﻥ ﻗﺴﻴﻪێ ﺭﻭﻭﮊ ﻭ ﺷﻪﻭﻩﻳﻞ ﺋﻴﻤﻪﺱ ﻓﻪﺩﺍێ ﺳﻪﺭﺩ ﺋﻪﮔﻪﺭ ﻡ ﻟﻪێﻮﺍ ﻛﻪﻻﻭﻩ ﮔﻪﺭﺩﻡ چهار شنبه 22 آذر 1396برچسب:باوه یال ' غلامرضا خان, :: 7:48 :: نويسنده : مهدی
ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﻡ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺧﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﺩﺍﻍ ﮔﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﺩﻝ ﭘﺪﺭ ﻧﺎﺯﮎ ﻃﺒﻊ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺮﻭ ﯼ ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﻥ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻫﺎﯼ ﺭﻗﺼﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﭼﮑﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮎ ﻭ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ مناطق کرد نشین ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ کردی ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻭﺍﯼ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮎ ، ﻣﻮﺭ ، ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮐﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﺪ .
برای دیدن شعر به ادامه مطلب مراجعه کنید ادامه مطلب ... چهار شنبه 22 آذر 1396برچسب:, :: 7:42 :: نويسنده : مهدی
ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭﯼ ، ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﯼ ﺯﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻡ ، ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ... چهار شنبه 22 آذر 1396برچسب:شعر زمستان عاشقانه, :: 7:36 :: نويسنده : مهدی
زمستان است هوا سرد و کلاغِ پیر روی شاخه میخواند هجوم بادها و سوز دی ماه است ... زمین آبستنِ دردی عظیم از جنس دلتنگی ست و دیگر هیچ برگی روی شاخِ خشکِ بیدِ باغِ همسایه نمی رقصد و از عطر خزان و برگهای سرخ و خوشرنگش نشانی نیست ...
صدای زوزه ی باد است که میپیچد درون کوچه ای بن بست و فریاد درختانی که شلاق زمستانی تن عریانشان را مینوازد گاه گاهی ...
زمستان است و لب های ترک خورده و احساسی که در شبهای بی فانوس یخ بسته ...
و من اینجا میان این هجوم فصل دلتنگی درون کلبه ای از جنس تنهایی
که دیوارش فریبِ پیچکِ همسایه را خورده و درهایی که با زنجیر پیوسته و فرشی از گل حسرت و گلدانی که بی لبخند خشکیده
فقط با ذره ای از هیزمِ یادت که آتش میکند برپا دلم گرم است ...
و با یک جرعه از نامت تهِ لیوانِ دلتنگی سرم داغ است ...
و بیرون از من و یادت زمین سرد است و سرمای زمستان است دو شنبه 20 آذر 1396برچسب:, :: 11:49 :: نويسنده : مهدی
شعر زیبای محمد حسین تبریزی متخلص به شهریار در مورد آخرین قرار با معشوقه خود در باغ بهجت آباد تهران این شعر زیبا قبلا به زبان ترکی بوده و بعد خود استاد به فارسی این شعر را ترجمه کرده اند بسیار زیباست
برای خواندن این شعر به ادامه مطلب مراجعه فرمائید ادامه مطلب ... جمعه 17 آذر 1396برچسب:, :: 9:29 :: نويسنده : مهدی
ﺍﯼ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﻔﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺷﺪ ﺑﯽ ﻓﺮﻭﻍِ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺯﻫﺮﺍ ، ﮐﺠﺎﺳﺘﯽ؟
ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮﯼ ﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺍﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺍﯼ ﺑِﻨﺖ ﺳﯿﺪ ﻗُﺮﺷﯽ ، ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻕ ﺗﻮ
ﺍﺯ ﺩﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﯿﺮ ﺑﻼ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ ﺗﻦ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ
ﺍﯾﮑﺎﺵ ﻣﺮﻍ ﺟﺎﻥ ﺑﭙﺮﺩ ﺯﺁﺷﯿﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺯﻫﺮﺍ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻣﺤﻨﺖ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﯼ
ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﯼ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﻻﻧﻪ ﺍﻡ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﺗﻮ
ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺮﯾﮏ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘَﺮﻡ ﺳﻮﺧﺖ ﺍﻟﻌﺠﺐ
ﮐﺲ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻧﺸﺪ ﺯ ﺷﺮﺍﺭ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺯﻫﺮﺍ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻋﻠﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﯽ؟
ﺍﯼ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺯ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺍﻧﺪﺭ ﺣﯿﺎﺕ ﻋﺎﺭﯾﻪ ، ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺯ ﺗﻮ
ﺗﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﻓﺘﺪ ﺑﻪ ، ﺩﺭ ، ﻭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺑﺮ ﺣﻖّ ﺧﻮﺩ ﺩﻫﻢ ﻗَﺴَﻤﺖ ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﻠﯽ
ﺑﺲ ﺟﻮﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺍﺯ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺳﺎﻋﺪ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺗﻮ ﺷﮑﺴﺖ
ﺩﻟﺨﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ
ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﯼ ﺣﺴﻨﯿﻨﺖ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﮔَﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﺗﻮ ﺁﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ، ﮔَﻪ
ﺑﻬﺮ ﺗﺴﻠّﯽ ﺩﻝ ﺯﯾﻨﺐ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺍﻡ
ﺟﺰ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﮏ ﺗﺮ ﻭ ﻟﺨﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻝ
ﺑﺮ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﺒﻮَﺩ ﺁﺏ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﻡ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ
دو شنبه 13 آذر 1396برچسب:, :: 9:15 :: نويسنده : مهدی
بعدِ من تنها نخواهی ماند اما بعد تو بر منِ تنها نمی دانی چه ها خواهد گذشت...
بعد از این در دل من، شوق رهایی هم نیست،
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدن...
ماجراها زير باران ماندنى تر مي شوند
مى روى از پيشم اما ، روز بارانى نرو
بر درخت زنده بي برگي چه غم واي بر احوال برگ بي درخت..!
همه دانند که سودا زده ی دلشده را
چاره صبر است،ولیکن چه کند قادر نیست
چهار شنبه 8 آذر 1396برچسب:, :: 6:16 :: نويسنده : مهدی
ﺁﺫﺭ ﻣﺎﻩ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩﻱ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﺶ
ﻣﻲﻛﺸﺪ ﮔﻤﺸﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺗﮕﺎﻫﺶ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﻪﺀ ﻓﻬﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺸﻪﺀ ﻭﻫﻢ
ﻋﺎﻗﻼﻥ ﺁﻳﻨﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﺵ ﻭ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺁﻫﺶ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ
ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﻟﻬﺮﻩﺀ ﺟﺎﻧﻜﺎﻫﺶ
ﺍﺯ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﻲ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻲ ﺧﺎﻙ
ﻣﺎﻫﻲ ﻋﻤﺮ ﭼﻪ ﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﺶ؟
ﻛﻔﻦ ﺑﺮﻑ ﻛﺠﺎ؟ ﭘﻴﺮﻫﻦ ﺑﺮﮒ ﻛﺠﺎ؟
ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺫﺭ ﻣﺎﻫﺶ
ﺑﺎﺯ ﺑﺮﮔﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻲ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺳﻮﺭﻩﺀ ﺗﻮﺑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪﺍﺵ
چهار شنبه 8 آذر 1396برچسب:شعر عاشقانه،شعر غمگین،, :: 6:9 :: نويسنده : مهدی
R ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒــــﺎﻝ ﻏﺰﻝ ، ﻭﺍﮊﻩ ﮔﺮﯾــﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﭘﯽ ﻗﺎﻓﯿـــــﻪ ﻭ ﻗﺎﻓﯿــــﻪ ﭘﻨﻬـــــﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﮔﺮ ﺩﻣﯽ ﻟﻄﻒ ﻛﻨﯽ ﻭﺍﮊﻩﯼ ﺷﻌـﺮﻡ ﺑﺎﺷﯽ
ﻣﻄﻠـــﻊ ﺑﯿﺖ ﺯ ﺗﻮ ، ﻣﺼــــــﺮﻉ ﭘـﺎﯾـﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺗﺐ ﺷﻌـــﺮ ﭼﻨـﺎﻥ ﺣـــﺎﻝ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﯽﭼﻜـﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻦ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑــﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺷﺐ ﺍﯾﻦ ﻫﻤـﻪ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ ﻭ ﺑﯽ ﻏـﺰﻟﯽ
ﺭﻓﺘـﻦ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺪﻩﯼ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﻃﺎﻗﺘـﻢ ﻃﺎﻕ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤـﻪﯼ ﭘُﺮ ﺗﻜــﺮﺍﺭ
ﯾﮏ ﺍﺷــــــﺎﺭﺕ ﺯ ﺗـﻮ ﻭ ﺭﺍﻩِ ﺑﯿﺎﺑـــﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﻏﺰﻟﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﺳـــﺮﻭﺩﻡ ﻛﻪ ﻧﺮﻧﺠــــــﺪ ﻫﺮﮔــﺰ
ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﻫــﺮ ﻭ ﺁﻥ ﯾﺎﺭ ﺩﺑﺴﺘــﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺷﺎ ﻋﺮﻩ : ﮊﺍﻟﻪ ﺍﺳﺪﯼ ( ﺧﺰﺍﻥ )
|
|||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: