|
درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
شعر
شعر
شنبه 29 آبان 1395برچسب:, :: 7:22 :: نويسنده : مهدی
چہ خوش است یاد یارے ڪہ بہ دل نشستہ باشد
چہ نڪوتر آنڪہ یادت زدلش نرفتہ باشد
چہ خوش است حال و روزے ڪہ بہ عشق بگذرانے
برسے بہ ڪام وڪارت زغمش گذشتہ باشد
چہ خوش است آنڪہ دلبر نگهش سوے تو باشد
بہ نگاہ نازنینے غم دل نوشته
باشد
چہ خوش است دیدن یار پس از آن فراق بسیار
ڪہ زفرقتش غبارے بہ دلت نهفتہ باشد
چہ خوش است یاد دلدار بنوازدت پگاهے
چہ نڪوتر انڪہ عشقت بہ دلش گرفتہ باشد
دهستانی
دیر کردی نازنینم کم کم آذر میرسد
عمر آبان ماه هم دارد به آخر میرسد
فرصت از کف میرود، امروز و فردا تا به کی؟
فصل عشق و عاشقی هم عاقبت سر میرسد
برگهای دفتر پاییز سرخ و زرد شد
آخرین برگ سفیدِ کهنه دفتر میرسد
زودتر برگرد تا وقتی بجا مانده هنوز
میرود پاییزِ عاشق، فصل دیگر میرسد
مهر و آبان طی شدند و نوبت آذر رسید
نازنینم زودتر، سرما سراسر میرسد
این هوا با عاشقان چندی مدارا میکند
فصل سرما، زوزه ی باد ستمگر میرسد
یک نفر با یک خبر ای کاش امشب میرسید
مژده می آورد برخیزید، دلبر میرسد.
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:44 :: نويسنده : مهدی
گریه، خوب و بهت، خوب و بغض، خوب و اخم، خوب
این میان تنها همین "لبخند اجباری" بد است...
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:44 :: نويسنده : مهدی
گریه، خوب و بهت، خوب و بغض، خوب و اخم، خوب
این میان تنها همین "لبخند اجباری" بد است...
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:41 :: نويسنده : مهدی
ﺍﻟﻬﯽ ....
ﺑـﻮﯼ ِﻧﺎﺏ " ﺑﻬﺸـﺖ "ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻫﻤـﮥ
" ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ "ﻗﺸـﻨﮓ ِ " ﺗــﻮ "
ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻣﺸﺎﻥ ﺭﻭﯼ ِﺯﺧﻤﻬﺎﯼ "ﺩﻟﻢ "
ﮔﻔـﺘﻪ ﺑـﻮﺩﯼ "ﺍَﻟﺠَّﺒﺎ،ﺭ "
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐـﻪ " ﺟُـﺒﺮﺍﻥ ﻣــﯿﮑﻨﺪ "
ﻫﻤـﮥ ﺷﮑﺴﺘﮕـﯿﻬﺎﯼِ " ﺩﻟﺖ " ﺭﺍ
ﮔﻔـــــﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ " ﺍَﻟﻤُﺼَـﻮِّﺭ "
ﮐﺴﯽ ﮐــﻪ ﺍﺯ ُ"ﻧﻮﻣـﯿﺴـﺎﺯﺩ "
ﻫﻤﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ "ﻭﯾـﺮﺍﻥ "
ﺷـﺪﻩ ﺍﺳـﺖ ﺩﺭﻭﻥ ِ " ﺩﻟﺖ "
ﮔﻔــﺘﻪ ﺑـﻮﺩﯼ " ﺍﻟﺸّـﺎﻓـﯽ "
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐـــﻪ " ﺷِﻔﺎ " ﻣـﯿﺪﻫﺪ
ﺗﻤﺎﻡ ِ" ﺯﺧﻤﻬـﺎﯼِ ﻋﻤﯿﻖ " ﻭ " ﻧﺎﻋـﻼﺝ "
ﺭﺍ ﻫـﻮﺍﯼ ِ "ﺩﻟﻢ " ﺳﺒﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺑــﺎﺯﻣﺰﻣﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼِ ﺯﯾﺒﺎﯾﺖ
ﻧَﻔـﺲ ﻣﯿﮑﺸــﻢ ﺩﺭﻫﻮﺍﯼِ "ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﻬـﺎﯼِ ﻧﺎﺑﺖ
"ﺍﻟﻬﯽ "
ﺳﭙﺎﺱ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ وخدایی میکنی....
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:38 :: نويسنده : مهدی
ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣُﺮﺩﻡ
ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺳﭙﺮﺩﻡ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺭﻣﯿﺪﯼ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﯼ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭﻟﯽ ﺳﻬﻢ ﻧﺒﺮﺩﻡ
ﻭ ﺩﻟﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﺠﺮﺕ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﺧﺒﺮﺩﺍﺭ
ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ ﺗﻮ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ ﺧﻮﺭﺩﻡ
ﻭﻋﺪﻩ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺮﻫﺎﻧﯽ
ﻣﻦ ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺷﻤﺮﺩﻡ
ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﻣﯿﮕﻮﯾﻤﺖ ﺍﯼ ﻣﺮﻍ ﻣﻬﺎﺟﺮ
ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣُﺮﺩﻡ
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:34 :: نويسنده : مهدی
پائیز و خزانم که تو را نیست نشانی
از درد فراغ تو قدم گشته کمانی
هر لحظه و هر دم که به یاد تو اسیرم
از حال خراب و دل تنگم تو چه دانی
تا کی به درازا بکشد درد و جدایی
این فاصله باشد تو بگو تا چه زمانی
من عاشق تو هستم و درگیر تو باشم
این جمله بگفتم که تو هم خوب بدانی
امید به وصل تو و فارغ ز بلایا
سرخوش به بهارم که کنارم تو بمانی
وقتی تو بیایی غم و دردم برود زود
گر تو به کنارم برسی نیست خزانی
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:32 :: نويسنده : مهدی
ای کاش! کسی بود که غمخوار دلم بود
مانند غزل های خودم، یارِ دلم بود
عاشق شده بودم دلم از درد، نمیرد
آری سخن عشق، پرستارِ دلم بود
هرجا نفسم تنگ شد آمد غزلی نو
غم بود ولی قافیه، غمخوار دلم بود
بازار وفا بود و حراجی محبت
یک رهگذرِ مست، خریدار دلم بود
یک بوسه فقط، مطلع دل میشد و آنجا
سمفونیِ هر شعر، دگر کار دلم بود
خال و خط و ابرو و لبش رنگ خدا داشت
من بنده ی او بودم و دادار دلم بود
رفته است از این کوچه ی بن بست همانکه
همسایه ی دیوار به دیوار دلم بود
حالا بگذارید که شاعر بنویسد:
او ماه ترین ماهِ شبِ تار دلم بود
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:28 :: نويسنده : مهدی
بيا ، مرو ز کنارم ، بيا که مي ميرم
نکن مرا به غريبي رها که مي ميرم
توان کشمکشم نيست بي تو با ايام
برونم آور از اين ماجرا که مي ميرم
نه قول هم سفري تا هميشه ام دادي ؟
قرار خويش منه زير پا که مي ميرم
به خاک پاي تو سر مي نهم ، دريغ مکن
زچشم هاي من اين توتيا که مي ميرم
مگر نه جفت توام قوي من ؟ مکن بي من
به سوي برکه آخر شنا ، که مي ميرم
اگر هنوز من آواز آخرين توام
بخوان مرا و مخوان جز مرا که مي ميرم
براي من که چنينم تو جان متصلي
مرا ز خود مکن اي جان جدا ، که مي ميرم
ز چشم هايت اگر ناگزير دل بکنم
به مهرباني آن چشم ها که مي ميرم
بدون تو شعر به من بیشتر لبخند می زند !!!
بغض از من روی بر می گرداند
آینده نردبانش را پیش پایم می گذارد !!!
اما شب ،
گاه ِ بازگشتن به خانه
پاهایم جوابم می کنند !!!
بی تو به همه چیز می رسم و نمی رسم !!!
بی تو بادکنکی می شوم
که اگر دستهای تو نگهدارم نباشند
هر لحظه بالاتر می روم
آنقدرها بالا
که از چشم همه می افتم ...
دو شنبه 24 آبان 1395برچسب:, :: 6:21 :: نويسنده : مهدی
من چه کنم خدای من چاره این زوال چیست
صبر به آخرش رسید معنیِ این خیال چیست
چه بی حساب عاشقم ,چه بی کتاب شاعرم
شکل سراب و جاده ام,معنیِ این محال چیست
تمام عمر در گذر, امن نبود و پر خطر
کجاست راهِ خانه ات؟پاسخ این سوال چیست
نه حق انتخاب هست ,نه رهبر و نشانه ای
آخر کار ما جنون , جز این که احتمال نیست
مرگ مگر ندیده ای چگونه مطلق است و سرد
اگر که واقعیت است,اینهمه قیل و قال چیست
زمان توهم است که ما به آن امید بسته ایم
امید نا امید شد,معنیِ ماه و سال چیست
یک شنبه 16 آبان 1395برچسب:, :: 7:9 :: نويسنده : مهدی
باز دیشب حالت من، حالتی جانکاه بود
تا سحر سودای دل با ناله بود و آه بود
چشم، شوق گریه در سر داشت، من نگذاشتم
ور نه از طوفان روح من خدا آگاه بود
صحبت از ما بود و من در پرده کردم شِکوه ها
شرم، رهزن شد و الا ّ اشک من در راه بود
کاشکی سر بشکند، پا بشکند، دل نشکند
سرگذشت دل شکستن بود و بس جانکاه بود
سوختم از آتشت، خاکسترم بر باد رفت
داستان عشق ما کوتاه و بس کوتاه بود...
جامی شکسته دیدم در بزم می فروشی....
گفتم بدین شکسته
چون باده میفروشی؟...
خندید و گفت زین جام
جز عاشقان ننوشند....
مستِ شکسته داند
قدر شکسته نوشی...!
خيام_نیشابوری
شنبه 15 آبان 1395برچسب:, :: 18:22 :: نويسنده : مهدی
باز هم قصه ی من، قصه ی کم حوصله هاست دردل می کنم این بار که وقت گله هاست
جاده ها نیز مرا از نفس انداخته اند
پای من خسته ی پیمودن این فاصله هاست
این طرف تاول پاهای زمین گیر من است
آن طرف خط غبار گذر قافله هاست
خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است
گریه هم پاسخ تلخی به همین مسئله هاست
تا فراموش شدن مانده ام و می مانم
مرگ پایان من و قصه کم حوصله هاست
شنبه 15 آبان 1395برچسب:, :: 18:20 :: نويسنده : مهدی
هے ابر میشدم من و باران نمی گرفت باید شروع میشد و پایان نمی گرفت
تصویر گیج زندگیِ با توام دریغ
از دور جلوه داشت ولے جان نمی گرفت
من ساده عاشقت شده بودم ولے چه سود
وقتے ڪه زندگے به من آسان نمیگرفت
بین من و تو فاصله انداخت عاقبت
تقدیر از من و تو ڪه فرمان نمی گرفت
ڪیفیت عبور تو از من....من از تو ....آه !
این گونه ڪاش سیر شتابان نمے گرفت
خشڪید چشمههاے امیدے ڪه داشتیم
باران نمیگرفت...نه، باران نمی گرفت
دنیا دلش شڪست براے من و تو آه!
ما دلشڪستهها ڪه دعامان نمی گرفت
بے شڪ اگر ڪه سبزی چشمت نبود عشق
در من هنوز هم سر و سامان نمی گرفت
مهرداد نصرتے
قصه گو ؛ قصه ی من خانه خرابست ننویس ... همه شب منتظرم ؛ دشت سرابست ننویس ...
چه خوش است اینکه دلت ؛ یک شبه یغما برود ...
غصه دار قمرم ؛ دیده پر آبست ننویس ...
سینه در درد و غم و دیده شده چشمه ی خون ...
اشک لغزنده ز لب ؛ رنگ شرابست ننویس ...
شب و روزم شده تار از .غم هجران تو یار ...
حسرت و داغ .فراق است و عذابست ننویس ...
گله مندم که نیاید همه رنجم به حساب ...
غرق در خون شده ام ؛ سینه کبابست ننویس ...
ورق و دفتر و پر کردی و دارم گله ها ...
غربت و بی کسیم ؛ چند کتابست ننویس
ﺑﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻞ ﺗﺸﻨﻪ ، ﺑﺒﯿﻦ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻦ ﺁﺳﻮﻧﻪ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺜﻪ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ﺍﺯ ﺟﻮﻧﻪ
ﭼﺮﺍﻍ ﮔﺮﯾﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ، ﺷﺐ ﺩﻟﺸﻮﺭﻩ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ
ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ، ﺑﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺑﺒﯿﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﻡ
ﺣﻼﻟﻢ ﮐﻦ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺩﻝ ﺑﯽ ﻃﺎﻗﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ
ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﻫﺎ ﺩﺍﺩﯼ
ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯼ
ﻣﯿﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ
ﺗﻦ ﺑﯽ ﺳﺮ ، ﺳﺮ ﺑﯽ ﺗﻦ ، ﻧﮕﻮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ
ﺍﮔﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻢ ، ﺍﮔﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﭘﻮﺳﻢ
ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ، ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ، ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ
ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ
اي رفته كمكم از دل و جان، ناگهان بيا
مثل خدا به ياد ستمديدگان بيا قصد من از حيات، تماشاي چشم توست
اي جان فداي چشم تو؛ با قصد جان بيا چشم حسود كور، سخن با كسي مگو
از من نشان بپرس ولي بينشان بيا ايمان خلق و صبر مرا امتحان مكن
بي آنكه دلبري كني از اين و آن بيا قلب مرا هنوز به يغما نبردهاي
برف غمخوار من به خانهی غمها خوش آمدی با من به جمع مردم تنها خوش آمدی بین جماعتی که مرا سنگ میزنند میبینمت برای تماشا خوش آمدی راه نجات از شب گیسوی دوست نیست ای من، به آخرین شب دنیا خوش آمدی پایان ماجرای من و عشق روشن است ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی با برف پیریام سخنی بیش از این نبود منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی ای عشق ای عزیزترین میهمان عمر دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی! پنج شنبه 6 آبان 1395برچسب:, :: 6:58 :: نويسنده : مهدی
آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد کاسه ی صبرم از این دیر آمدن لبریز شد
تیر دیوانه شد و مرداد هم از شهر رفت
از غمت شهریورِ بیچاره حلق آویز شد
مهر با بی مهری و نامهربانی میرسد
مهربانی در نبودت اندک و ناچیز شد
بی تو یک پاییز ابرم، نم نمِ باران کجاست؟
بی تو حتّی فکر باران هم خیال انگیز شد
کاش میشد رفت و گم شد در دل پاییز سرد
بوی باران را تنفّس کرد و عطر آمیز شد
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد...
ما برای باتو بودن عمر خود را باختیم بد نبود ای دوست گاهی هم تو دل می باختی
من به خاک افتادم اما این جوانمردی نبود
می توانستی نتازی بر من,اما تاختی
می شمارم دانه دانه باران را
در خیابانهای بی تو....
وقتی
آوار می شود ،
جنونی که تازگی ندارد،،
بر سرم ...
خراب تر از این نمی شوم ، این روزها ...
پنج شنبه 6 آبان 1395برچسب:, :: 6:48 :: نويسنده : مهدی
می دانی..؟
آدم های ِ ساده..
ساده هم عاشق می شوند..
ساده صبوری می کنند..
ساده عشق می وَرزَند..
ساده می مانند..
اما سَخت دِل می کنند..
آن وقت که دل ِ می کنند..
جان می دَهند..
آدم های ِ ساده
پنج شنبه 6 آبان 1395برچسب:, :: 6:43 :: نويسنده : مهدی
این هوا را میبینید؟ نه سرد بودنش معلوم است نه گرم بودنش...
آدم میماند لباس های گرمش را از ته کمد بیرون بکشد
یا با همان لباس های تابستانی اش سر کند...
نتیجه ی این بلاتکلیفی هم چیزی جز سرما خوردگی های وحشتناک نیست...
دوست داشتن های ما هم چیزی شده شبیه این حالِ بلاتکلیف هوای پاییزی.
نه درست و حسابی میمانیم
نه مثل آدم از زندگی شان میرویم.
نه عاشقیم نه دوستِ صمیمی،
یک
"بلاتکلیفیم"
یک "دوستِ معمولی"...
حالا نتیجه ی این دوست داشتن های بلاتکلیف چه باشد
خدا میداند...
بوی بهشت می دهد دست دعای مادرم
سجده پس از خدا برم بر کف پای مادرم
گر طلبد زمن گهی، سر به اشاره حاضرم
جان به دو دست آورم بهر رضای مادرم
مرغ اذان! مخوان که او تا به سحر نخفته است
من کنم این سحر ادا فرض قضای مادرم
ارزش اشک یک شب اش به ز هزار جان من
پس تو بگو ز چه کنم هدیه برای مادرم
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:57 :: نويسنده : مهدی
در طلوع عشق می خواهم که مهمانم شوی
تا سحر در خلوتم مهمان دستانم شوی
پا گذاری در شب خالی و تنهای دلم
تا سپیده روشنایی بخش چشمانم شوی
گُر بگیرم در تبت از گرمی آغوش تو
در زمستان چون بهاران باغ و بستانم شوی
می نویسم از دو چشمت تا بدانی عاشقم
دوست دارم امشبی مست وغزلخوانم شوی
خواستم تا که بمانی در کنارم لحظه ای
باز یکبار دگر هم عهد و پیمانم شوی
"آمدی جانم به قربانت"، ولی در هر قدم
دل شکستی کاشکی اینبار درمانم شوی
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:53 :: نويسنده : مهدی
آنکه آمد... خسته آمد... خسته رفت
دفتر دل را نخواند و بسته رفت
دل غمین شد... ماند... در کار خودش
دیدمش... در جاده او... دلبسته رفت
آنکه آمد... با خودش تقدیر داشت
خواب بودم... خواب من... تعبیر داشت
گوشه ی گلدان... گلی روییده بود
آنکه آمد با دلش... تاثیر داشت
او شکایت داشت... او رنجیده بود
از دل ما... او بدی ها دیده بود
هرچه گفتم ملتمس... زین جا نرو
گفت او... این قصه را نشنیده بود
من ندیدم آنکه آمد... خسته رفت
او چه شد... از این بساط بسته رفت؟
من نفهمیدم... چه کردم... خسته شد
خسته از ما آمد و آهسته رفت..
دل من کرده هوس باز ببیند رخ یار
تا که نقشی بکشد ازرخ زیباے نگار
آڹ نگاری که زمانی همه ے جانم بود
همدم و مونس من در همه ایامم بود
آه افسوس به یکباره جدا گشت زمـڹ
بی خبر بار سفر بست برفت اوبی مـڹ
من بماندم قلم وکاغذ و عکسی زنگار
با دوچشمی که شده تر زفراق رخ یار
دوریش سخت اثرکرده ولی بااین حال
روزگارم سپرے شد همه بافکر و خیال
هوسی نیست دگر دردل رنجیده ے مـڹ
رفته از خاطر من خاطره هاے رخ یار
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:46 :: نويسنده : مهدی
هوای چشم های من کمی تا قسمتی ابری است
ولی چندی است از باران بار آور نشانی نیست
نمی دانم برایت از کدامین درد بنویسم ؟
فقط این را بدان این جا نفس ها هم زمستانی است
چرا پرسیده ای کی این چنین کرده پریشانش ؟
مگر تو خود نمی دانی فراسوی خیالم کیست ؟
تمام فکر و ذکرم این که یک روزی تو می آیی
اگر چه خوب می دانم که این جز آرزویی نیست
مردد مانده ام این جا میان ماندن و رفتن
که بین چشم و ابرویت بلاتکلیفی محضی نیست
پل ابروت می گوید : توقف مطلقا ممنوع !
نگاهت می دهد اما ، به من فرمان که این جا ، ایست !
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:43 :: نويسنده : مهدی
آسمانِ شبهاى پاييز
حسابش با همه ى شب ها فرق دارد...
"شب بخير"ها
بغض ميشوند در آسمان...
بوى خاكِ باران خورده ى اولِ صبح
حكايت از همين دارد!
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:41 :: نويسنده : مهدی
با قلم میگویم:
ای همزاد، ای همراه،
ای هم سرنوشت،
هردومان حیران بازیهای دورانهای زشت!
شعرهایم را نوشتی،
دستخوش!
اشکهایم را کجا خواهی نوشت؟!
فریدون مشیری
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:23 :: نويسنده : مهدی
چشم رنگ عسلم تار شد ای یار ، بیا
دلم از ساغر می هم شده بیزار ، بیا
نفسا پیر سخن صید خوش آواز تو بود
صید دامت شده بازیچهٔ اغیار ، بیا
تیغ بر جام نگاهم زده دوشینه حکیم
دلربا شیشهٔ چشمم شده بیمار ، بیا
تیر مژگان تو بر دیدهٔ من درمان است
نازنین درد نگاهم شده بسیار ، بیا
چه گرفتار شب و سایه و بیحوصله ام !
پرده بردار از آن حلقهٔ رخسار ، بیا
قلمم در غزل چشم تو ای جان « کویر »
شده دیوانه تر از مرغ گرفتار ، بیا
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:18 :: نويسنده : مهدی
بگذﺭ ﺍﺯ " ﻧﯽ "،
" ﻣﻦ " ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ...
ﻭﺯ "ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻫﺎ" ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ...
ﻧﯽ ﻛﺠﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻫﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ؟
ﻧﯽ ﻛﺠﺎ ﺩﺍﻧﺪ، "ﻧﻴﺴﺘﺎﻥ" ﺳﻮﺧﺘﻪ؟
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ "ﻣﻦ"...
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ "ﺭﺍﻭﻱ" ﻣﻨﻢ ...
ﺭﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﯽ،
ﻫﻢ ﻧﯽ ﻭ ﻫﻢ ﻧﯽ ﺯﻧﻢ ...
ﻧﺸﻨﻮ اﺯ ﻧﻰ، "ﻧﻰ "ﺣﺼﯿﺮﻯ" ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ...
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ "ﺩﻝ"...
"ﺩﻝ" ﺣﺮﻳﻢ ﺩﻟﺒﺮﻳﺴﺖ ...
ﻧﻰ ﭼﻮ ﺳﻮﺯﺩ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺷﻮﺩ ...
"ﺩﻝ" ﭼﻮﺳﻮﺯﺩ، ﻻﯾﻖ "ﺩﻟﺒﺮ" ﺷﻮد
یک شنبه 2 آبان 1395برچسب:, :: 7:12 :: نويسنده : مهدی
"استاد شهریار "
راه کج بود نشد تا به ديارم برسم
فال من خوب نيامد که به يارم برسم
بيقراري رسيدن رمق از پایم برد
نشد آخر سر ساعت به قرارم برسم
شهرياري پر از اندوه ثریا هستم
شايد آخر سر پيري به نگارم برسم
عشق هرروز دلم را به کناري ميبرد
عشق نگذاشت سرانجام به کارم برسم
مرگ دلبستگي آخر دنياي من است
ميروم شايد روزي به مزارم برسم
گفتمش:آغاز درد عشق چیست؟
گفت : آغازش سراسر بندگی است ...
گفتمش: پایان آن را هم بگو ...
گفت : پایانش همه شرمندگی است ...
گفتمش: درمان دردم را بگو ...
گفت : درمانی ندارد . بی دواست ...
گفتمش : یک اندکی تسکین آن ...
گفت : تسکینش همه سوز و فناست...
|
|||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
