احساس میکنم 

کسی که نیست 

کسی که هست را

از پا در میاورد . . .

سر در گمی ام داد گره در گره اندوه

خوشبخت کلافی که سری داشته باشد

زحمت چه میکشی پی درمان ما طبیب

 ما به نمیشویم و تو بد نام میشوی

تا عهد دوست خواست فراموش دل شدن

غم می رسد به وقت و وفا میدهد به دل

چو ابر منع من از گریه دور از انصاف است

دلم ز گریه سبکبار میشود چه کنم؟

میلاد یگانه منجی عالم امکان مهدی صاحب زمان بر تمام شیعیان جهان مبارک باد

مُژده خواهم که گُلِ نرگسِ زیبا آمد !

تا در این صُبحِ قشنگ

بهترینِ هدیه یِ عرش

چو نگینی بر فرش

پیشِ چشمانِ همه باز و شکوفا بشود !

که خدا می داند

با نگاهِ نابّ اش

عندلیبانِ همه در پروازند

نغمه ها همچو دل انگیزترین آینه ها پیدایند

دل و جان همدمِ و هم آوازند

چهره ها رخشان اند

موج ها آرام اند

آب ها آزاد اند

چشمه ها شیرین اند !

آسمان از قفسِ تنگ ، رها گردیده ست

دلِ هر چلچله‌ دریایِ صفا گردیده ست ؛

منبعِ فيض و جوانمردى و احسان پیداست

مهرِ مولا رعناست ،

جام هایِ دلِ ما مثلِ بُلور

شعرمان شعرِ ظهور

گنج ها بی پایان

آفتابش تابان

دست ها سویِ اُفق چون باران

و کنون

فصل ها جُمله بهاران شده اند ؛

و همه می دانند

وارثِ تاجِ نبی

که چنین رحمانی ست

همه از نسلِ علی ست !

و به سودایِ گُلِ سُرخ قسم

با سفیری شاداب

و نگاهِ مهتاب

در همین لحظه یِ شاد

صحبتِ گل ها را

می توان با نظری معنا کرد ،

تا که خورشیدِ رُخِ زیبایش

پُشتِ آدابِ دعا سر بزند !

هر لحظه عمرت شده از پیش مقدر

یک تاج کیانی و دگر خاک سیه سر

یک قطره باران نچکد بی نظر دوست

سیلاب کند انچه که او کرده مقرر

محدود بود قدرت تاثیر تو جانا

بر دایره پرگار کشد خط مدور

ما قره به خویشیم و نبینیم حقیقت

هر چند بود جلو حق پاک و منور

هر باز دمت جلو الطاف الهی ست

لیکن شده ای غافل ازاین لطف مکرر

دل خوش منما بر ثمر باغ عزیزت

بی اذن خداوند کجا باغ دهد بر

در هر دو جهان بنده و شرمنده انیم

زیرا که خداوند بود مالک و سرور

دل از سنگ باید که از درد عشق

ننالد خدایا دلم سنگ نیست

مرا عشق او چنگ اندوه ساخت

که جز غم در این چنگ آهنگ نیست

به لب جز سرود امیدم نبود

مرا بانگ

این چنگ خاموش کرد

چنان دل به آهنگ او خو گرفت

که آهنگ خود را فراموش کرد

نمی دانم این چنگی سرونوشت

چه می خواهد از جان فرسوده ام

کجا می کشانندم این نغمه ها

که یکدم نخواهند آسوده ام

دل از این جهان بر گرفتم دریغ

هنوزم به جان آتش عشق اوست

در این واپسین

لحظه زندگی

هنوزم در این سینه یک آرزوست

دلم کرده امشب هوای شراب

شرابی که از جان برآرد خروش

شرابی که بینم در آن رقص مرگ

شرابی که هرگز نیابم بهوش

مگر وارهم از غم عشق او

مگر نشنوم بانگ این چنگ را

همه زندگی نغمه ماتم است

نمی خواهم این ناخوش آهنگ را

میانِ آنچه اندیشیده میشود و گفته نمیشود ،

میانِ آنچه گفته میشود و اندیشیده نمیشود ،

 چه بسیار عشق که از دست می‌رود ...!

ﻣﻪ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺭﻭﺯ ﭼﺎﺭﻡ ﭘﺴﺮ ﺍﻡ ﺑﻨﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﭘﺪﺭﺵ ﺣﯿﺪﺭ ﮐﺮﺍﺭ ﺯﻣﯿﻼﺩﺵ ﺷﺎﺩ

ﺑﺮ ﺑﻨﯽ ﻫﺎﺷﻤﯿﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻧﺎﻣﺶ ﻋﺒﺎﺱ ﺷﺪ ﻭﻣﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﺷﯿﺮ ﺩﮊﻡ

ﺑﯿﻦ ﺷﯿﺮﺍﻥ ﻋﺮﺏ ﺷﯿﺮﺗﺮﯾﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺟﻤﻠﻪ ﺫﺭﯾﻪ ﯼ ﺯﻫﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﺧﺶ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﻧﻨﺪ

ﯾﮏ ﺑﺮﺍﺩﺭﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺭﻭﻣﻌﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﻻﺩ ﺑﺘﻮﻝ

ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻬﺮ ﻏﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺯﺩ ﻭﮔﻔﺘﺎ ﺑﯿﻨﻢ

ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﮐﺮﺑﺒﻼ ﺗﻘﺶ ﺯﻣﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﭙﻬﺪﺍﺭ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﺑﺸﻮﺩ

ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﯾﻞ ﻟﺸﮕﺮ ﺩﯾﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﻡ ﺑﻨﯿﻦ ﺩﺭﺱ ﻭﻓﺎﯾﺶ ﺩﺍﺩﻩ

ﺍﺳﻮﻩ ﺑﺮﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﯾﺎﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺁﻣﺪﻩ ﺳﺎﻗﯽ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺣﺴﯿﻨﺶ ﮔﺮﺩﺩ

ﺁﺏ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﻭ ﭼﻠﻪ ﻧﺸﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺭﻭﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺑﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﺤﺮﻣﯿﻦ

ﺑﻬﺮ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻋﻤﻮ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺸﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﮐﻒ ﺑﺰﻥ ﺧﻮﺏ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺑﺒﻼ

ﺑﺎﺏ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺛﻤﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ